کتاب گفتگو با خدا (جلد۱)

سپاس خدایی را که اول است و پیش از او اولی نبود و آخر اوست و پس از او آخری نباشد. خدایی که دیده های بینندگان از دیدنش ناتوانند و اندیشه های وصف کنندگان از عهده وصفش برنیایند. به قدرت و توانایی خود آفرید گانرا آفرید. و آنان را به اراده و خواست خویش بوجود آورد بی آنکه از روی مثال و نمونه ای باشد. سپس آنانرا در راه اراده و خواست خویشتن روان گردانید، و در راه محبت و دوستی خود، و از رزقی که عطا فرموده هر جانداری را روزی معلومی قرار داده است. پس از آن برای او در زندگی مدتی معلوم تعیین و پایانی معین قرار داده که با روزهای زندگیش به سوی آن پایان، گام برمی دارد، … تا چون به پایانش نزدیک شود… او را به آنچه خوانده از پاداش سرشار یا کیفر ترسناک خود فرا گیرد. و این جزا با عدالت و درستی از اوست… نعمتها و بخشش هایش پی در پی است از او نپرسند آنچه را که بجا می آورد و از دیگران باز پرسند… و سپاس خدای را که خویشتن را بما شناسند و شکر و سپاس خود را به ما الهام نمود.